kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Fundatorem pierwszej świątyni był ówczesny właściciel majątku Modła – Mikołaj von Bibian. W przedsionku kościoła stoi od lat zabytkowa, piaskowcowa chrzcielnica, wyposażona w metalową misę, upamiętniającą ofiarodawcę. Jako dekorację umieszczono na niej dwa precyzyjnie wykonane ryty herbów rodów von Bibran oraz von Skopp. Czytelny jest również rok powstania naczynia – 1581.
Jak większość świątyń katolickich, również ta w wyniku wojen religijnych została przejęta przez protestantów. Z kolei 14 kwietnia 1654 roku cesarska komisja - pomimo sprzeciwu gminy Modła i dziedziczki miejscowych dóbr, baronowej Heleny von Bibran, odmawiającej wydania kościelnych kluczy – zwróciła sakralny obiekt katolikom.
W 1668 roku zanotowano, iż „kościół ma dwie drewniane wieże, na których wiszą dwa dzwony. W środku jest jeden drewniany ołtarz pozłacany, ale sprofanowany (…) Cmentarz otacza drewniany płot”.
Reformacja religijna spowodowała, że w tej okolicy pozostało niewielu wiernych swojemu wyznaniu katolików, jednak kościół zachował status świątyni parafialnej aż do roku 1835. Wtedy to zdecydowano o likwidacji tutejszej parafii i uznaniu jej za filę kościoła w Tomaszowie Bolesławieckim.
Po następnych niemal trzydziestu latach, w okresie 1862 i 1863, na podstawie kanonicznych regulacji ostatecznie zlikwidowano tutejszą świątynię katolicką i gmina ewangelicka ponownie stała się gospodarzem budowli.
30 lipca 1875 roku wielki pożar zniszczył ją doszczętnie, ale już 20 października 1877 roku dokonano uroczystego otarcia odbudowanego w stylu neogotyckim gmachu.
Kościół posiadał wtedy na wyposażeniu między innymi dwa dzwony. Co ciekawe, mniejszy, o średnicy 75 centymetrów i wadze 260 kilogramów, odlano z ocalałych w pożodze z 30 lipca 1875 roku fragmentów starego kielicha.
Początkowo była to filia świątyni w Starym Łomie, lecz 1 stycznia 1883 władze zborów ewangelickich wydały zarządzenia, zgodnie z którymi Modła stała się samodzielną gminą protestancką. Patronat nad nią objął Aurel hrabia von Rittberg.
Pod koniec drugiej wojny światowej budowla została niemal doszczętnie ogołocona z wszelkich sprzętów, stała się bowiem tymczasowym szpitalem wojennym dla rannych w okolicznych starciach żołnierzy sowieckich. Ocalał dzwon, na którym widniał między innymi napis informujący o twórcy, zakładzie Puchlera z Godnowa, dacie odlania kielicha 12 grudnia 1826 roku - tudzież inne okolicznościowe inskrypcje.
Po wojnie kościół długo był domem modlitwy dla dwóch wyznań. Świątynię użytkowali zgodnie katolicy i osiedleni tu w wyniku akcji „Wisła” wierni wyznania greckokatolickiego oraz ich potomkowie.
W pomieszczeniach wieży znaleziono ciekawą, żeliwną tablicę pamiątkową, związaną z wojną francusko-pruską. Tekst umieszczony na niej głosi : „Dla Boga, Króla i Ojczyzny w kampanii przeciw Francji zginęli śmiercią bohaterów - Paul Riedel z Modły, podoficer (kapral) 6 Regimentu, zginął w walce pod Wӧrth 6 sierpnia 1870 roku - Ernest Franke z Modły, starszy szeregowy z 6 Regimentu ranny w bitwie pod Wӧrth 6 sierpnia 1870 roku, zmarł w lazarecie w Augsburgu 26 sierpnia 1870 roku - August Kunick z Modły, starszy szeregowy z Regimentu Landwery, ranny w czasie oblężenia Metzu 8 października 1870 roku zmarł w lazarecie”.
Przed bramą przykościelnej nekropolii rośnie Dąb Pokoju, posadzony dla uczczenia zwycięstwa w tejże francusko – pruskiej wojnie, znajduje się tu także pozostałość po dawnym pomniku, poświęconym poległym w pierwszej wojnie światowej. To kamienny postument, na którym osadzono duży, metalowy krzyż.
