Wystawy prezentujące tkaninę artystyczną, oraz spotkania autorskie z lokalną społecznością objęły swym zasięgiem muzea i galerie w wielu miastach w kraju i za granicą, należą do nich: Kowary, Wrocław, Kamienna Góra, Jelenia Góra, Szklarska Poręba, Karpacz, Dzierżoniów, Świebodzice, sporadycznie Łódź i Warszawa oraz Ceska Skalica w Republice Czeskiej i Löbau w Niemczech.
Cytat z tekstu pt. „Tytuł wykładnią przemian” autorstwa prof. Ireny Huml (wstęp do katalogu XXVI. Międzynarodowego Sympozjum Sztuki Włókna,WT-Kowary'99), mówi o przyczynach naturalnych przemian kowarskiej imprezy: „Zasięg kowarskich spotkań twórczych poszerzał się stopniowo lecz systematycznie. Przekroczył najpierw granice środowiska i obejmować zaczął autorów, uprawiających tę dyscyplinę, pochodzących z różnych regionów kraju, a następnie artystów przybywających z kontynentu europejskiego, by wreszcie pokonać i tę barierę terytorialną. Plenery stawały się więc swego rodzaju tyglem, w którym mieszały się nie tylko języki narodowe, ale również języki plastyczne, temperamenty, nastroje, doświadczenia,
i wizje, tym bardziej odmienne, im większy i bardziej zróżnicowany etnicznie był zespół uczestników. Umiędzynarodowienie stało się więc bezspornym faktem i znalazło swój wyraz w tytule imprezy” - Międzynarodowe Sympozjum Warsztat Twórczy-Kowary”.
Słowa napisane u schyłku XX wieku, nie zestarzały się, nadal są aktualne i są drogowskazem dla dalszych rozwojowych działań w dyscyplinie sztuki włókna, która wciąż intryguje i otwiera przed artystami nowe źródła wiedzy i eksperymentów twórczych.
Napawa radością fakt, iż na Sympozjum pojawiają się młodzi artyści z tak zw. pokolenia „cyfrowego”. Budzi to wielką nadzieję na przetrwanie kryzysu sztuki włókna i zrodzenie się nowego nurtu, na bazie doświadczeń artystów, którzy w drugiej połowie XX wieku wypromowali w świecie polską tkaninę unikatową.